Ako Beograd hoćete da sagledate iz one perspektive koja nije dosadna činjenična slagalica koja govori o samo o istoriji i ekonomiji, onda pitajte ljude.
Pitajte ih o tome kako žive, kako su živeli, kako su želeli da žive. Beogradske ulice kriju nebrojeno mnogo gotovo književnih junaka. Takvi literarni karakteri kriju se svugde, od Zemuna pa do naplatne rampe u Vrčinu.
Dovoljno je da popričate sa njima, da vam govore o svojim roditeljima ili precima, i dobićete živopisnu, gotovo romanesknu sliku.
Oni koji su imali tu sreću, ili nesreću da se rode na Čuburi, Krstu ili Vračaru, pričaće vam o svojim poznanstvima sa velikim facama grada Beograda, bilo da je reč o domorocima ili onima koji bi da u prestonici izvagaju svoju sreću.
Danas se po povoljnim cenama možete smestiti u apartmanima na dan u Beogradu i započeti svoju beogradsku pustolovinu. A u nastavku teksta čitajte o tome šta jednu od poznatijih urbanih opština u Beogradu čini značajnom.
Vračar – mali grad za sebe
Gotovo šezdeset hiljada ljudi živi u opštini vračar koja leži na preko 290 hektara. To je ipak ne čini najvećom već jednom od najmanjih opština u Beogradu. Smeštena u samom centru grada, ona sa opštinama Savski Venac i Stari Grad čini centralnu teritoriju srpske prestonice.
Vračar se graniči sa opštinama Voždovac na jugu, Zvezdara na istoku, Stari grad i Savski venac. Oivičen je Bulevarom Oslobođenja, Južnim Bulevarom i Bulevarom Kralja Aleksandra. U ovakvom jednom okruženju, logično je da se u urbanim uslovima Vračar pozicionira kao grad za sebe. Stvaranje mikrosveta i sociolekta koji odlikuje momke iz centra, prvo je bio narcizam malih razlika, a potom se pretvorio u pravi urbani centar.
Malo istorije
Ako govorimo o etimologiji Vračara, postoji više mogućnosti da je nastalo ime ovog naselja. Veruje se da je Vračar izvedeno od reči vrač, a prvo njegovo pominjanje ide u 1440 godinu, kada je Beograd pripadao Otomanskom sultanu Muratu drugom. Na osmanlijskim mapama se pominje Vračar kao kula i to u godini 1492. Kao Hrišćansko selo Vračar se pominje 1560. godine, a govori se o naselju koje je nastalo van zidina Kalemegdana.
Najverovatnije je da je ovo mesto postalo najpopularnije onda kada je Sinan Paša naredio da se posmrtni ostaci Svetog Save spale na Vračaru.
Iako je isprva Vračar bio samo malo naselje, u XIX veku ovaj termin referisao je na znatno šire područje. Vračar su gradile brojne arhitekte, pa se na fasadama mogu videti uticaji nemačkih, italijanskih, češrkih, ali i srpskih arhitekata.
Kafanski duh
Čini se da je, da bi jedan grad funkcionisao, potrebno da se čitava jedna garnitura ljudi, slengom rečeno, navuče na njega. Beograd je definitivno imao tu sreću početkom dvadesetog veka. Može se reći da je upravo Vračar bio epicentar koji je okupljao pisce, pesnike, novinare, boeme, ali i gradske čaršijske mangupe. Zbog toga je jedno vreme Vračar bio poznat kao kafanski centar Beograda, a Kalenić pijaca je jedna od najstarijih pijaca, gde se one gradse priče sa početka takođe mogu čuti od žitelja.
Na Vračaru se, takođe, danas nalaze najluksuzniji stanovi, pa mnogi žele da upravo tamo obezbede sebi nekretninu. Međutim, morate imati u vidu da na ovom mestu stanovi nisu najpovoljniji.
Spomenici na Vračaru
Jedan od poznatijih spomenika na Vračaru jeste bista Vožda Karađorđa. Nedaleko od biste nalazi se Karađorđev park, odakle je on krenuo u oslobađanje Beograda. Spomenik palim ustanicima koji se nalazi na Vračaru podigao je Aleksandar Karađorđević, 1848. godine. U parku se nalazi i spomenik Lamartinu, kao i spomenik trećepozivcima. Čuvati svoje nasleđe veoma je važno upravo zbog toga što Vračar predstavlja područje na kome je pisana istorija, reč je o mestu koje je bitno i za budućnost.
