Dragiša Stanković Čelik bio je višestruki šampion u boksu u SFRJ, i niška bokserska legenda.
Dragiša Stanković Čelik rođen je 5. novembra 1939 godine u Vlasotincu u tadašnjoj Kraljevini Jugoslaviji. U Niš dolazi na školovanje, a boksom je počeo da se bavi sa 17 godina.
Već sledeće godine je bio kapiten prvog tima i samostalno boksovao sa Ivanovićem, dvostrukim prvakom države.
U profesionalnoj karijeri imao je 20 mečeva i od toga 20 pobeda (19 nokautom). Pre toga je kao amater imao 500 mečeva, od čega je izgubio samo 8 puta, uglavnom diskvalifikacijom. Nikada niko nije uspeo da ga nokautira.
Pred veoma važan meč, poznati menadžer Bruno Miler iz Frankfurta izneo mu je ponudu da izgubi meč protiv Kukeca nokautom u drugoj rundi u zamenu za 250.000 DM. Čelik je prvobitno prihvatio ponudu jer ga je moćni menadžer ucenio da će mu ugasiti karijeru, ali je kasnije u ringu brutalnim nokautom u 4. rundi bacio šampiona kroz konopce. Nakon toga je besni Bruno Miler otkazao ugovor, a Čelik se sa suprugom, prevashodno zbog dece, vratio u Jugoslaviju.
Pošto se zvanično penzionisao ’70. godine, sledeće godine je ukrstio pesnice sa evropskim prvakom, neprikosnovenim Mate Parlovim na Letnjoj pozornici u niškoj Tvrđavi. Pobedu je odneo Mate ali je odao priznanje Čeliku da je među tri najteža protivnika u karijeri. Kako je kasnije sam Mate u intervjuima naglašavao, Čelik je tada bolje boksovao i bio je moralni pobednik.
Bio je u kontaktu i družio se sa mnogim poznatim ličnostima tog doba. Glumcima, političarima, pevačima, biznismenima.
Bio je dobar prijatelj Ljube Zemunca i Tome Zdravkovića, a Ljubiša Samardžić mu je bio kum na venčanju.
Posle završetka bokserske karijere kratko vreme je držao restoran, a zatim lanac kioska kao i proizvodnju kafe koja je nosila ime po njegovom nadimku.
Poznat je kao jedan od najvećih srećnika u Jugoslaviji jer je dva puta osvojio glavnu premiju u igri Loto i četrnaest puta za redom glavnu premiju na sportskoj prognozi, zbog čega je kasnije smanjen dobitni fond sportske prognoze.
Koliki je patriota, dokazao je 1999. godine kad se odrekao svoje penzije u korist države, a vojsci Srbije poklonio 30 tona kafe.
U znak sećanja, na zidu jedne zgrade, na uglu ulica Dragiše Cvetkovića i Vojvode Mišića odslikan je mural sa likom Dragiše Stankovića Čelika, na ukupnoj površini koja zauzima više od 150 kvadrata. Ulica je jedna od najprometnijih u Nišu i iz nekoliko uglova se pruža sjajan pogled na mural, koji ostaje gradu kao trajni podsetnik na lik i delo čuvenog Čelika.
Dragiša Stanković Čelik preminuo je 2015. godine, posle kraće bolesti.
