Ministarstvo državne uprave i lokalne samouprave na zahtev Grada Niša dalo je saglasnost na Predlog rešenja o promeni nekoliko naziva ulica u Nišu.
Time su predlozi Komisije za nazive delova nasljenih mesta i naziva ulica zvanično usvojeni.
Bulevar heroja sa Košara, Vrežinski bulvar, Ulica Mladih, Ulica Leoni, Ulica Cumbotel (kao delovi saobraćajnice tih fabrika) su novi su nazivi ulica koje je još marta usvojila niška Komisija za promenu naziva delova naseljenih mesta i ulica.
Osim ovih saobraćajnica resorno ministarstvo dalo je saglanost i da se Trg republike u centralnom delu Niške Banje, kod kružnog toka preimenuje u Trg Ljubiše Samardžića.
Knjaževačka u Vrežinski bulevar
Knjaževačka ulica odnosno deo koji prolazi kroz naselje Donja Vrežina u Gradskoj opštini Pantelej preiminovaže se u Vrežinski bulevar zbog prevalizaženja problema duplih brojeva, navodi se u obrazloženju Komisije.
To znači da će Vrežinski bulevar biti od raskrsnice Bulvara Medijana prema Matejevačkom putu.
Ulica mladih
Takođe Niš dobija i Ulicu mladih odnosno deo Ulice Orlovića Pavla – između parka 7. Juli, keja reke Nišave i amfitetara koje je tradicionalno mesto okupljanja mladih I raznih kulturnih i umetničkih manifestacija.
Bulevar 12. feburar u Bulevar heroja sa Košara
U Gradskoj opštini Crveni krst deo Bulevara 12. feburar (prvi prilaz) menja se u Bulevar Heroja sa Košara.
U postupku odlučivanja po ovom zatevu pribavljeno je mišljenje Republičkog geodetskog zavoda i Službe za katastar nepokretnosti Niš.
U obrazloženju nadležne komisije o promeni naziva Bulevara 12. feburar stoji da je to deo saobraćajnice koji spaja Bulevar 12. feburar i Bulevar Nikola Tesla kod fabrike Filip Moris.
Podsetimo, na pravoslavni Veliki petak, 9. aprila 1999. godine u 3 časa počela je masovna artiljerijska vatra sa albanske strane u pravcu karaule Košare. Albanci su napadali u tri pravca, prvi je bio prema vrhu Raša Košares, drugi je bio prema karauli Košare i treći prema vrhu Maje Glave.
Tokom artiljerijskog bombardovanja, otprilike 1.500 pripadnika OVK je neprimećeno prišlo granici. Tada je na prvoj liniji bilo samo manje od 200 pripadnika VJ. Krvava bitka je trajala tokom celog dana sa velikim gubicima, pogotovu sa strane napadača. Posle podne je OVK zauzeo vrh Raša Košares i odmah prešao u defanzivnu taktiku.
Vojnici VJ su morali da napuste karaulu popodne. Oko 19.00 pripadnici OVK su ušli u napuštenu karaulu i velike televizijske ekipe, kao američki CNN i britanski Bi-Bi-Si, su odmah prenele da je veliki broj pripadnika OVK ušao u napuštenu karaulu.
Na dan 14. aprila 1999. vojnici VJ krenuli su u napad na Maja Glavu. Rastojanje između dva protivnička rova nije bilo veće od 50 metara. VJ nije uspela kompletno da zauzme Maja Glavu, ali je prekinula albansko artiljerijsko delovanje sa tog vrha. Na Maja Glavi front je stabilizovan do kraja rata, bez ikakvih promena na linijama.
Na vrhuncu borbi Vojska Jugoslavije imala je oko 1.200 vojnika, a OVK, sa dobrovoljcima i albanskim jedinicama pet do šest hiljada. Snage OVK su ratovale u smenama, dok za VJ nije bilo odmora.
Velika koncentracija snaga na Košarama koštala je OVK napuštanja mnogih položaja, jer je utvrđeno da su mnogo delovi granice sa albanske strane bili gotovo bez ikakve odbrane.
Svest da ukoliko padne linija fronta na Košarama, kreću mnogo ozbiljniji sukobi sa OVK i NATO, sa neizvesnim krajem, držala je moral na visokom nivou.
Vojska Jugoslavije je često išla u napade po ledenoj kiši, mrazu, magli i snegu dubine jedan metar i branila svaki položaj do poslednjeg trenutka – što je dodatno uticalo na pad morala kod neprijatelja.
Cilj napadača, OVK, NATO-a i albanske vojske bio je da se prodre u Metohiju i da se snage Vojske Jugoslavije, do tada maskirane i dobro sakrivene, nateraju na otvorenu borbu u kojoj bi do izražaja došla tehnološka prednost NATO avijacije.
Poginulo je 108 pripadnika vojske i dobrovoljaca, a tela nekoliko vojnika nikada nisu izvučena sa granice.
