Konstantin Veliki je bio rimski car koji je vladao u 4. veku nove ere. Kao prvi hrišćanski car, od svog carstva je napravio hrišćansku državu, a osnovao je i grad Carigrad, značajan koliko i Rim u to vreme.
Rođen je kao Flavije Valerije Konstantin 27. februara 272. godine u Naisu, današnjem Nišu. Njegov otac Konstancije je bio oficir u rimskoj vojsci, plemićkog porekla. Majka mu je poticala iz siromašne porodice, a nikada se nije otkrilo da li je bila žena ili ljubavnica njegovog oca.
Oženivši se poćerkom cara Zapadnog rimskog carstva Maksimijana, Konstantinov otac je postao zamenik samog cara, a Konstantina je poslao na dvor Dioklecijana, cara Istočnog rimskog carstva. Tamo je započelo Konstantinovo obrazovanje na grčkom i latinskom jeziku, dok je istovremeno bio svedok progona hrišćana.
Kada je 305. godine Konstancije postao car Zapadnog rimskog carstva, Konstantin se pridružio očevim vojnim pohodima i zajedno s njim se borio u Britaniji. Sledeće godine, Konstancije umire, a vojne trupe proglašavaju Konstantina novim carem. Da bi ozvaničio svoje imenovanje, Konstantin počinje da se bori za moć.
Vladavina Konstantina Velikog
Tokom građanskog rata, Konstantin je bio primoran da brani svoj položaj od raznih rimskih pobuna, između ostalih i od pobune Maksencija, sina prethodnog vladara Maksimijana. Sa Maksencijem se borio u Italiji 312. godine i porazivši ga, napokon je došao do Rima. Prema nekim izvorima, Konstantin je naredio da se na oklopima vojnika naslika simbol hrišćanstva i verovao je da je ova odluka bila presudna za konačnu pobedu.
Tako je Konstantin i zvanično postao car Zapadnog rimskog carstva. Svoj položaj je već 313. godine iskoristio da izda Milanski edikt, kojim je priznao hrišćanstvo kao religiju i obezbedio hrišćanima sva moguća prava.
Narednih 11 godina je vladao kao car isključivo Zapadnog rimskog carstva, ali kada je 324. godine porazio tadašnjeg cara Istočnog rimskog carstva, postao je vladar ujedinjenih država. Nakon ovog trijumfa, osnovao je grad Konstantinopolj, poznatiji kao Carigrad, na mestu gde se ranije nalazio grad Vizantion.
Konstantin je nastavio da promoviše hrišćanstvo, a imao je i znatan uticaj na rešavanje svih religijskih pitanja. Sazvao je Prvi vaseljenski sabor u Nikeji 325. godine, na kom su mnoga crkvena pitanja bila rešena, između ostalih i vrednost Isusa kao najdivnijeg bića. Takođe, kako bi ojačao svoj položaj, donosio je mnogobrojne vojne i državne reforme.
Dok je u Helenopolisu planirao napad na Persiju, Konstantin se ozbiljno razboleo. Zbog lošeg zdravstvenog stanja, nije uspeo da se vrati u Carigrad, pa umire 22. maja 337. godine u blizini Nikomedije. Sahranjen je u Carigradu.
